Hisleri ifade etmenin bir yontemi

Evening Shadows (Bone, 2014)

Resim yapmak sadece ortaya takdir edilecek bir eser cikarma cabasiyla olmamalidir. Insan icinden geldigi gibi de resim yapabilmelidir. Yoksa yapilan sey sadece bir is olmaya baslar ve heyecanini yitirebilir. Elinize bir kalem, bir de kagit alip masanin basina, ya da yataginizda uzanarak, o an her nerede iseniz, bir seyler karalamaya baslayabilirsiniz. Benim icin resim cizmek kesinlikle bir plan dahilinde degildir. Ne zaman insanin icinden gelirse, o zaman cizmelidir. Bu cizgilerimin gelisimi bakimindan pek de iyi olmasa da, ortaya cikan eserlerin zorlama olmadigi, o an nasil hissediyorsam o dogrultuda cizdigim icin, ortaya cikan resim ne olursa olsun, o resme bakarken aldigim keyfi sadece kendimi gelistirmek amacli cizdigim resimlerden almiyorum. Hislerinizi o kagida, tuvale, ya da hangi yuzeye olursa olsun aktardiginizda, o hisleriniz o tuvalde kalicilasiyor. Daha sonra ne zaman ''Resimlerime bir goz atayim'' diye cizimlerinizin basina oturursaniz, hislerinizi barindiran bu resimler size yine cizdiginiz zamankine benzer hisler verecektir. Bunun haricinde, resim yapmak bir terapi gibi de calisiyor diyebilirim. Hislerinizi baskimalak, sagliginiz bakimindan iyi degildir. Belki daha ice kapanik bir insansiniz veya kimseyle bu hisleri paylasmak istemiyorsunuz. Iste bu anda, kaleminiz, boyalariniz ve tuvaliniz sizin icin iyi bir ic dokme araci olacaktir. Eger bu yazimi okurken sizin de icinizde ifade etmeyi ihmal ettiginiz bazi hisleriniz varsa, hemen suan bunlari resme dokmeyi deneyebilirsiniz.